Ψυχανάλυση vol1

Πολύ καιρό αποφεύγω να γράψω αυτό το κείμενο.Τριγυρνάει όμως συνέχεια στο μυαλό μου.

Θέλει κόπο και κότσια,ίσως και λίγο θράσος,να βρεις τι πραγματικά είσαι.

Εγώ ακόμα το ψάχνω,μα ήθελα να μπω σε μία σειρά,να τακτοποιήσω κάποια πράγματα στο μυαλό μου,που πάλι κουβάρι θα μείνουν,αλλά ας κάνω την προσπάθεια.

Δεν λειτουργεί τον τελευταίο καιρό το ρημάδι.

Ας αρχίσω λοιπόν...

Η κοπέλα που γράφει αυτό το κείμενο είναι ευαίσθητη. Ναι,είναι.Θέλει να δείχνει το αντίθετο έξω.Θέλει να δείχνει σκληρή και δυνατή...Μα δεν είναι. 

Όταν αγαπάει κάτι ή κάποιον,όταν δένεται μαζί του,τα δίνει όλα.Δεν κρατάει τίποτα γι αυτήν.Γι αυτό είναι και πιο ευάλωτη,μάλλον.

Είναι εγωίστρια και ποτέ δεν το παραδέχεται,εκτός από αυτή τη στιγμή.

Θα παραδεχτεί τα λάθη της αν τα βλέπει κι αυτή.Άπαξ και της πας κόντρα και θέλεις να το παίξεις ανωτερίλα,το λάθος της θα βρει χίλιους λόγους και τρόπους να αποδείξει ότι είναι σωστό,ακόμα κι αν ξέρει πως δεν ισχύει αυτό.

Είναι καλή στο λόγο.Με αυτόν καλύπτει τις μικρές μαλακίες της.Με αυτόν βοηθάει όλους τους αγαπημένους της,εκτός από τον εαυτό της.

Δεν αγαπάει τον εαυτό της εδώ που τα λέμε και τον αγαπάει ταυτόχρονα.Μπερδεμένο αυτό,το παραδέχομαι.Από μικρή τον αγαπούσε,αγαπούσε τον χαρακτήρα της,τον εσωτερικό της κόσμο,την καρδιά και την ψυχή της.Καταλάβαινε ότι διαφέρει από τους κακούς αυτής της κοινωνίας.Μισούσε όμως την εξωτερική της εμφάνιση.Μπήκε στη ζωή της ένας άνθρωπος και την έκανε να αισθανθεί όμορφα,να διώξει τις ενοχές για το πώς φαινόταν,να διώξει τις ανασφάλειες της και άρχισε να της αρέσει έτσι όπως ήταν.Άλλωστε εδώ και λίγο καιρό είχαν έρθει και οι ιδέες του "Είμαι αυτή που είμαι και σε όποιον αρέσω.".Μέσα σε  λίγους μήνες ήρθαν όμως τα πάνω κάτω.Της άρεσε το έξω και μίσησε το μέσα της.

Έκανε αυτό που είχε ορκιστεί να μην κάνει.Πλήγωσε βαθιά τον άνθρωπο της.Και αυτό της χαράχτηκε βαθιά πληγή στην καρδιά της. 

Είναι καταθλιπτική αλλά και τρελά χαρούμενη.Δεν μπορείς ποτέ να την πιάσεις σε αυτό το κομμάτι. Τα σκαμπανεβάσματα της διάθεσης της είναι τόσα πολλά που τα χάνει και ο παλμογράφος. 

Πολλές φορές υποκρίνεται ,φοράει μάσκα,τη μάσκα της χαράς. Οι περισσότεροι την ξέρουν ως "η τρελή με το δυνατό γέλιο". 

Κάπου είχα διαβάσει πως αυτοί που γελούν δυνατά πονάνε πολύ.

Ισχύει. 

Αν την δεις στεναχωρημένη και χαμένη στον κόσμο της σημαίνει πως αυτό που συμβαίνει είναι τόσο βαρύ γι αυτήν που δεν μπορεί καμία μάσκα να το δείξει.

Έχει κουραστεί άλλωστε να μην είναι ο εαυτός της.

Δηλώνει φεμινίστρια και το υποστηρίζει σαν ιδέα....μα αφήνει έναν άντρα να της κάνει κουμάντο όλο της το είναι.

Βάζει πιο πάνω αυτόν από τον εγωισμό της,είναι ο μοναδικός άνθρωπος που το καταφέρνει αυτό,και από τις ιδέες της.Διαφέρουν σε αυτές άλλωστε και προτιμάει να κρατήσει τον ιδεολογικό της κόσμο έξω από αυτή τη σχέση ...πολλές φουρτούνες περνάει ούτως ή άλλος καθημερινά και χωρίς αυτές.

Είναι ανυπόμονη μέχρι αηδίας.Μόνο ο προαναφερόμενος καταφέρνει να της ψήνει το ψάρι στα χείλι και να μην πει κάτι.

Είναι αισιόδοξη και ποτέ δεν εγκαταλείπει την τελευταία ελπίδα για οτιδήποτε.Αρκεί να μην την πιάσει η κατάθλιψη της.Εκεί γι αυτήν είναι όλα μαύρα.Και τον τελευταίο χρόνο αυτές οι φάσεις της είναι περισσότερες και από τους χτύπους της καρδιάς της.

Είναι ονειροπόλα και βάζει πολλούς στόχους.Χρειάζεται όμως να στηριχτεί σε κάποιον άνθρωπο δικό της για να τους πραγματοποιήσει.

Της αρέσει να ακούει υπαινιγμούς μιας και όταν ακούει παίρνει λίγη αυτοπεποίθηση και αναζωπυρώνεται η ελπίδα του ότι είναι κάτι καλό και αυτή σ αυτόν τον κόσμο τελικά.

Κάπου εδώ τελειώνει η ψυχανάλυση μου... Υπάρχουν πολλά άλλα,αλλά δεν είμαι ακόμα έτοιμη να τα αναγνωρίσω.Να τα συντάξω κάπως στο μυαλό μου.

Τέλος ψυχανάλυσης.